Live Recensies

Verslag Breda Barst 2011

Toegevoegd op donderdag 22 september 2011, 09:47
Laatste update donderdag 22 september 2011, 10:43
Geschreven door Joep
Bron: Rockblog

Verslag Breda Barst 2011

Afgelopen weekend stond het Valkenbergpark in het teken van Breda Barst, een jaarlijks gratis popfestival met bekende en onbekende bands uit binnen- en buitenland. Het weer liet het een beetje afweten met af en toe flinke regenbuien. Publiekstrekkers waren dit jaar Go Back To The Zoo, Customs, Death Letters en The Crookes. Rockblog was erbij en deed verslag.

Zaterdag

Wanneer we arriveren in het Valkenbergpark pakken we nog een stukje van The Fahrenheit Twins mee. Deze band was één van de winnaars van de voorrondes voor een plekje op het affiche. De nummers zitten goed in elkaar en het klinkt zeker niet verkeerd maar pakkend wordt het nergens. Toch een geslaagde ontgroening op het Amstel-podium.
 
Op naar Gingerpig op het hoofdpodium. Gingerpig is de nieuwe band van ex-Gorefest gitarist Boudewijn Bonebakker en heeft sinds afgelopen april een album uitgebracht: 'The Ways of the Gingerpig'. Gingerpig hangt ergens tussen stevige rock, blues en funk in en dat komt tijdens dit optreden duidelijk naar voren. Ook de rol van de toetsenist blijkt live groter dan verwacht. Met een Hammond-orgel drukt hij een duidelijke stempel op de sound. Gingerpig rockt stevig maar verzuipt nog wel eens in het eeuwige geëxpirimenteer. Daardoor dreigt de aandacht van het publiek een aantal keer te verslappen. Dit komt mede doordat de band slechts één album heeft om nummers van te spelen.
 
Bij Charlie Jones' Big Band speelt weer hetzelfde manco op als bij Gingerpig: het overvloed aan geëxpirimenteer en het gebrek aan degelijk songmateriaal. Waar overigens een aantal nummers wel overtuigen is er ook een flink deel wat niet meer dan 'grappig' of 'leuk geprobeerd' is. Zanger Jan Verstraeten heeft een heerlijke rauwe stem, waarmee hij wel in staat is om het publiek in te pakken. Nu nog meer goede nummers en dan komt Charlie Jones' Big Band er wel.
 
Het publiek veroveren zou voor Arid een eitje moeten zijn na al dat geëxpirimenteer hiervoor. Arid schotelt het publiek namelijk pure liedjes met een begin en eind voor met een sterk U2-luchtje. De band, die al sinds 1995 actief is,  speelt zich routinieus door de set heen en dat is wel een punt van kritiek. Het optreden is namelijk een beetje saai en degelijk.
 
Death Letters zorgen vervolgens op het Amstel-podium voor een stevig potje alternatieve rock. De tweemansband weet een ontzettend noisy sound te creëren waarbij de variatie wel een gemis is. Drummer Victor Brandt mept er flink op los en frontman/gitarist Duende Ariza Lora speelt gitaar alsof zijn leven er vanaf hangt. Aanstekelijk is het enthousiasme wel maar enige vorm van subtiliteit ontbreekt.

Customs vervangt een paar dagen voor Breda Barst Das Pop. Van vrolijke popliedjes naar donkere postpunk/indierock dus. Customs is bij de Zuiderburen zeer populair en dat begint nu in Nederland ook te komen. Het nieuwe album 'Harlequins of Love' verschijnt komende week. De set wordt afgewisseld met oud werk en nieuwe onbekendere nummers. Natuurlijk reageert het publiek enthousiaster bij 'Justine', 'Rex' en de laatste hit 'Harlequins', maar nergens verslapt de aandacht. Customs zijn als vanouds scherp en laten het Bredase publiek het afzeggen van Das Pop met gemak vergeten. Daarmee blijkt Customs een perfecte vervanger als headliner voor de zaterdag.

Zondag

Rockblog sluit in het begin van de avond aan bij de Utrechtste rockband Kensington. De band vindt Breda Barst het mooiste festival waar ze dit jaar hebben gespeeld. Wetende dat ze dit jaar ook door KinkFM naar Exit Festival in Servië werden gestuurd is dat op zijn minst opvallend. Het publiek vermaken doen ze overigens alleraardigst. Single 'Let Go' wordt zelfs al zachtjes meegezongen. Kensington verdient niet de originaliteitsprijs, daarvoor mist het gewoonweg een eigen sound, maar een degelijke show neerzetten kunnen ze wel.

Jungle By Night blijkt vervolgens een fijne afwisseling. Na al het gitaargeweld is het publiek wel toe aan de funk van het Amsterdamse pubercollectief. Veelal volledig instrumentaal met vaak een leidende trompet en veel ruimte voor solo's van de muzikanten. Het publiek reageert enhousiast en swingt mee. Na een nummer of vijf wordt het wel wat repetitief en daarmee duurt het optreden net wat te lang. Overigens nog een compliment aan de geluidsman: het geluid was bij Jungle By Night zeer goed. Dat was bij andere optredens dit weekend soms wel anders.

The Crookes is de enige Britse band op het affiche dit jaar. De band wordt geprezen om zijn poëtische teksten en dat blijkt niet ongegrond. The Crookes vermaken het publiek uitstekend met heerlijke popliedjes met fijne gitaarmelodieën. Daar komt het verschil in klasse tussen Britse en Nederlandse bands duidelijk naar voren. The Crookes overtuigen en laten het publiek dansen.

Dan is het aan Go Back To The Zoo om deze editie van Breda Barst succesvol af te sluiten. Voor een band die het vooral moet hebben van de hits en de 'audience participation' is dit op het lijf geschreven. De hits zijn sterk, het andere materiaal een stuk minder en dat blijkt vanavond ook weer. Opener 'Smoking on the Balcony' knalt er flink in maar daarna is het wachten op de hits. Gelukkig volgt 'Beam My Up' al snel. Zoals verwacht eindigen ze met een uitgerekte versie van 'Electric'. Prima afsluiter maar nergens wordt het echt spannend.

Het weer mocht dan tegenvallen en Das Pop annuleerde vlak voor het festival. Neemt niet weg dat de organisatie mag terugkijken op een geslaagde editie. Met een bezoekersaantal van 32.000 verdeelt over de zaterdag en zondag is het ook goed bezocht. Wij zijn er volgend jaar weer bij, jij ook?

Reacties

Volg Rockblog